OpenStreetMap, plan miasta w palmtopie. Plan miasta – specyficzna odmiana tematycznej mapy wielkoskalowej, obejmującej obszar pojedynczego miasta. Skala tradycyjnego (papierowego) planu jest kompromisem pomiędzy jego dokładnością a rozmiarami arkusza papieru, na którym plan jest wydrukowany i zależy od rozległości miasta; na ogół Zanurz się w świat średniowiecznego miasta i poznaj jego życie od podszewki. Razem z dwojgiem cenionych historyków zwiedzisz teatr, kościół i szkołę, zrobisz zakupy na rynku i pójdziesz do lekarza. Zawitasz w domu mieszczanina i poznasz jego żonę. Zostaniesz zaproszony na ślub i pogrzeb. Naukowcy twierdzą, że w czasach swojej świetności miasto żyło przez około 300 lat, ale ostatecznie uległo podupadnięciu w XIII wieku wraz z podbojem Rzymu i powstaniem Nowego Sarum. Archeolodzy od dawna wiedzą, że średniowieczne miasto istniało w Starym Sarum, ale jest to pierwszy szczegółowy plan miasta, jaki kiedykolwiek stworzono. Szczegółowy plan Wrocławia z 1562 roku. Obraz stolicy Śląska za czasów monarchii Habsburgów. Niezwykły, piękny i ręcznie kolorowany plan miasta stworzony przez Barthela Weihnera i jego syna Georga. Tak wyglądał Wrocław w połowie XVI wieku. Plan Wrocławia z 1562 roku. Ten niezwykły, aksonometryczny plan Wrocławia (niem. Ceniony wągrowiecki muzealnik przyznaje, że konstrukcja jest świetnie zachowana i może pochodzić z XV wieku. W Łeknie pod Wągrowcem trwa zadanie pod nazwą „przebudowa i zagospodarowanie rynku z układem komunikacyjnym w średniowiecznej części dawnego miasta Łekno”. Ostatnio podczas tych prac odkryto… drewnianą ulicę średniowiecznego miasta! Marcin Moeglich z Muzeum Nowa, multimedialna trasa w sercu Krakowa z pewnością przyciągnie do miasta zaintrygowanych ekspozycją turystów Aktualizacja: 23.09.2010 11:08 Publikacja: 23.09.2010 11:08 Tak wyglądał KwxO6. Legenda o Romulusie i Remusie – plan wydarzeń powstania Rzymu 1. Odsunięcie od władzy Numitora. 2. Rea Sylwia zostaje westalką. 3. Narodziny bliźniąt. 4. Zabicie kapłanki i wrzucenie jej synów do Tybru. 5. Wilczyca opiekuje się niemowlętami. 6. Faustulus odnajduje chłopców. 7. Wyznanie prawdy młodzieńcom. 8. Zemsta bliźniaków. 9. Postanowienie o założeniu miasta. 10. Wejście na wzgórze i wypatrywanie sępów. 11. Zabicie Remusa przez Romulusa. 12. Założenie miasta Roma. 13. Rzym jako azyl dla wygnańców. 14. Porwanie Sabinek i rozpoczecie wojny. 15. Zarządzenie pokoju. 16. Romulus zostaje bogiem. 17. Wzloty i upadki miasta Rzym. Powstające od IV wieku naszej ery hagiografie, przybierające najczęściej formy legend o losach świętych Kościoła, stanowiły bardzo ważny element pisarstwa średniowiecznego. Spisywanie żywotów świętych miało oczywiście swoje dydaktyczne cele, ale nie tylko. Hagiografie kryły w sobie bowiem, poza elementami historycznymi, wiele apokryficznych, czy też fantastycznych treści, które przekazywane były drogą ustną i utrwalały się w świadomości wiernych jako chętnie słuchane, atrakcyjne historie. Wśród polskich hagiografii średniowiecznych najlepiej znaną do dziś jest „Legenda o świętym Aleksym”, ukazująca dzieje na wpół legendarnego świętego, który będąc księciem, wyrzekł się swego bogactwa i wszedł na drogę ascezy. Spośród znanych w średniowieczu świętych osobowości Aleksy reprezentuje typ ascety, przeciwstawny do postaci świętego-bojownika. Pragnąc całe życie poświęcić Bogu, rezygnuje Aleksy ze wszystkiego, czym obdarzył go los: opuścił kochających rodziców oraz wspaniale urodzoną, pobożną żonę, pozostawił wszelkie bogactwa i zdecydował się na los żebraka, znoszącego niewygody, cierpiącego z powodu zimna, śpiącego pod gołym niebem na progu kościoła i żyjącym ze skromnej jałmużny. Nieobce są mu też różnego rodzaju upokorzenia: Podał mu szafarza swego;Ten mu czynił wiele pod wschodem leżałKażdy nań pomyje, złą wodę lał. Szczegółowy opis życia świętego Aleksego zawarty w legendzie, to charakterystyczny, zgodnie z typologią Mariana Plezi, element średniowiecznej hagiografii, zwany „vita”. Towarzyszy mu najczęściej „passio”, czyli opis męczeństwa świętego. Ponieważ Aleksy nie był typowym męczennikiem, „passio” w „Legendzie o świętym Aleksym” realizowane jest w wyliczeniu jego cierpień, upokorzeń i niewygód. Śmierć z powodu choroby przypieczętowuje udręki Aleksego. W każdej hagiografii powinien też znaleźć się element zwany „miracle”, czyli opis cudów świętego. Nie brakuje go również w polskiej wersji „Legendy o świętym Aleksym”. Już samym narodzinom świętego towarzyszyła aura cudowności, gdyż narodził się on na skutek żarliwych modlitw jego rodziców, którzy długo nie mogli doczekać się potomka. Drugi cud, który spotyka Aleksego, wiąże się już z jego ascetycznym życiem. Gdy śpi przed kościołem, marznąc, schodzi z ołtarza obraz Matki Bożej, nakazując klucznikowi otworzyć kościół dla Aleksego: Eż się stało w jeden czasWstał z obraza Matki Bożej obraz,Szedł do tego człowieka,Jen się kluczem opieka,I rzekł jest tako do niego:Wstani, puści człowieka tego,Otemkni mu kościół boży,Ać na tym mrozie nie leży. Ponieważ obraz schodził z ołtarza wielokrotnie, wieść o cudzie szybko rozeszła się wśród mieszkańców miasta, którzy zaczęli darzyć anonimowego żebraka coraz większym poważaniem i skromny asceta postanowił wyjechać, udając się statkiem do Syrii. I tutaj znów miał miejsce cud, gdyż wiatr sprawił, że statek musiał zawrócić i Aleksy przypadkiem trafił do swego rodzinnego miasta, Rzymu. Taki obrót wydarzeń jasno dowodzi boskiej ingerencji w siły natury. W cuda obfituje scena śmierci Aleksego, kiedy to w całym Rzymie samoistnie rozbrzmiewają dzwony we wszystkich kościołach. Duchowni dostojnicy postanawiają odnaleźć sprawcę cudu. Udaje im się to dzięki dziecku, które wskazuje na Aleksego. Zebrani przy ciele zmarłego świętego zaznali kolejnego cudu, gdyż każdy, kto cierpiał na różnego rodzaju schorzenia, stanąwszy przy nim, doznawał uzdrowienia. Nie udało się też nikomu wyjąć z ręki Aleksego listu zawierającego historię jego życia, poza jego własną żoną, co tłumaczy autor kolejnym cudem: Jedno przyszła żona jego,A ściągła rękę do niego,Eż jej w rękę wpadł list,Przeto iż był jeden do drugiego czyst. W wierności formalnym zasadom oraz typowej dla średniowiecznych żywotów świętych tematyce jest „Legenda o świętym Aleksym” wzorcowym przykładem hagiografii w polskiej literaturze. Rozwiń więcej Regularny plan miasta średniowiecznego a limitacja miernicza Tadeusz Zagrodzki Rok wydania: 1962 Rodzaj okładki: Miękka Autor: Tadeusz Zagrodzki Stan: Używana ISBN: - Wymiar: 17cm x 24cm Nr wydania: - Seria: - Ilość stron: 98 Waga: kg Indeks: - TIN: T01047398 Tadeusz Zagrodzki -;Założyciel Katedry Historii Sztuki Średniowiecznej Powszechnej KUL, w roku 1971 kierownik, twórca programu badawczego oraz dydaktycznego w latach 1971-1986. Jako wybitny znawca historii architektury i urbanistyki polskiej i europejskiej, profesor Politechniki Warszawskiej, założył, z inicjatywy ówczesnego rektora KUL o. prof. Mieczysława Krąpca, Katedrę Historii Architektury i Urbanistyki na sekcji historii sztuki, która była wówczas jedyną tego rodzaju placówką naukową w polskiej historii sztuki. Prof. T. Zagrodzki, wybitny w skali europejskiej znawca historii architektury oraz czynny architekt, konserwator, badacz i znawca, współpracował przy odbudowie zniszczonej po II wojnie światowej Warszawy, zwłaszcza jej kościołów - katedry św. Jana, dla której opracował program rekonstrukcji sklepień gotyckich, które czynią dzisiaj katedrę jednym z najpiękniejszych obiektów gotyku mazowieckiego. Rekonstruował wiele innych zniszczonych budowli poza Warszawą. Był badaczem urbanistyki miast eurpejskich, znawcą założeń antycznych śródziemnomorskich i wschodnich. Wymieniany jest w literaturze światowej jako badacz i znawca limes i miast limitowanych, które stanowiły podstawę dla miast antycznych wzorowanych na planach obozu rzymskiego. Uwagi Brzegi stron zakurzone, Oprawa lekko wytarta, zabrudzona, Grzbiet książki naderwany, Strony pożółkłe, Rogi oprawy trochę zagięte, Komplet map – mapy w komplecieW dziale Historia -> ŚredniowieczeWSZYSTKIE MAPY POLSKI Z OKRESU ŚREDNIOWIECZA SĄ JUŻ NA PLATFORMIEJedenaście map Polski obejmujących okres od 960 do 1505 roku jest do waszej z nich zawiera polecenia nauczyciela oraz bibliografię z linkami do materiałów dotyczących tematu. Znajdziecie tam artykuły, opracowania, zdjęcia, filmy czy audycje radiowe, które pomogą wam w omawianiu tematu, a młodym historykom samodzielne zgłębianie tematów po lekcjach. Każda mapa zawiera jak zawsze punkty też, że warstwy pozwalają pokazywać lub ukrywać poszczególne elementy. Możecie więc łatwo przekształcić każdą mapę dla ćwiczeń, zadań domowych lub mapy Polski za czasów Henryków Śląskich z wyłączonymi i włączonymi wszystkimi warstwami: Bernardo Bellotto (Canaletto) Widok na Warszawę Z fotograficzną dokładnością została namalowana panorama Warszawy przez włoskiego artystę, często malującego polskie miasta. Przepięknie rozegrany został tu światłocień, który potęguje dynamikę warszawskiej architektury z ogromnym dziedzińcem na pierwszym planie. Nad miastem widzimy świetliste niebo i chmury swobodnie przepływające nad dachami miasta. Całość namalowana jest w spójnej kolorystyce, oddającej klimat późnego, ciepłego popołudnia. Kunszt, z jakim został namalowany ten widok, plasuje dzieło wysoko w malarstwie obrazującym architekturę. Precyzja w namalowaniu szczegółów jest zadziwiająca, zwłaszcza, że kadr obejmuje ogromne przestrzenie naszej stolicy. Giorgio de Chirico Melancholia i tajemnica ulicyOto ulica miasta, którego nigdy nie było. W tym obrazie fragmenty nie składają się w zrozumiałą całość. Stworzony na płótnie nastrój wyraża poczucie niepełności i straty. Po jednej stronie ulicy widzimy długie białe arkady, współczesne w wyrazie, po drugiej stronie stare i zniszczone arkady, symbolizujące świat, który już minął. Na pierwszym planie stoi pusty, otwarty wagon, tuż obok cień biegnącej dziewczynki, a na końcu ulicy majaczy się cień rzucany przez posąg, którego nie widzimy. Trudno w tym wszystkim doszukać się logiki. Artysta był twórcą kierunku, który nazwał malarstwem metafizycznym, kierunku poprzedzającego surrealizm, opierającego się na marzeniach sennych. Taki jest właśnie klimat tej uliczki miasta rodem z koszmarów sennych. Inne przykłady malarskie: Bernardo Canaletto Krakowskie przedmieście od strony placu zamkowego, Ulica Miodowa (realistycznie oddane uliczki miasta w ciepłym świetle)Józef Pankiewicz Rynek Starego Miasta w Warszawie nocą (nocny portret warszawskiej starówki)Camille Pissarro Boulvard de Montmartre (bulwar wypełniony mieszkańcami Paryża)Egon Schiele View of Krumau, Martwe miasto (oddany charakter mrocznego i biednego miasta)Max Ernst Całe miasto (fantastyczna wizja miasta z wyobraźni artysty)Paul Klee Drzewo domów, Autostrada i boczne drogi (abstrakcyjne przedstawienie miasta jako materiału do syntezy)Georgio de Chirico Założone natchnienie (surrealistyczna wizja miasta z marzeń sennych)Ludwik de Laveaux Ulica paryska w nocy (wizja miasta z marzeń sennych)Marc Chagall Lot nad miastem (miasto jako dopełnienie sceny miłosnej)

plan średniowiecznego miasta z legendą